Co to jest?
Francesco Coloma, definiuje psychoedukację jako:
„Psychoedukacja jest umacniającym (empowering) treningiem pacjenta, którego celem jest promowanie świadomości i postawy proaktywnej, dostarczanie narzędzi do obchodzenia się, radzenia sobie i życia z przewlekłą chorobą (tj. zwiększania współpracy w leczeniu, rozpoznawania wczesnych oznak nawrotów, kształtowania stylu życia, radzenia sobie z kryzysami, poprawie komunikacji) i zmiana zachowań oraz nastawień związanych z chorobą. Psychoedukacja zamienia winę na odpowiedzialność, bezradność na proaktywną troskę, a zaprzeczanie na świadomość”.
Czyli zadaniem psychoedukacji jest wzmocnienie pacjenta i uczynienie go współodpowiedzialnym za własne leczenie. Głównym celem jest stworzenie ambitniejszego programu leczenia uwzględniającego: zwiększoną świadomość choroby i wpływu na jej przebieg oraz pomoc pacjentowi w adaptacji do niej.
Cele oddziaływań psychoedukacyjnych to:
• Edukacja uczestników w zakresie znaczących wyzwań w codziennym życiu,
• Pomaganie uczestnikom w rozwinięciu wsparcia społecznego i zasobów, które pozwolą na poradzenie sobie z tymi wyzwaniami,
• Rozwijanie umiejętności radzenia sobie z tymi wyzwaniami,
• Rozwijanie wsparcia emocjonalnego,
• Redukowanie stygmatyzacji,
• Zmiana nastawień i przekonań uczestników nt. problemu,
• Identyfikacja i eksploracja uczuć związanych z problemem,
• Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów,
• Rozwijanie umiejętności interwencji kryzysowej.
Obecnie uważa się, iż psychoedukacja stanowi podstawową interwencję terapeutyczną w nowoczesnym leczeniu wszystkich zaburzeń psychicznych, ze szczególnym uwzględnieniem tych najcięższych, przebiegających przewlekle, często nawracających (np. depresja, schizofrenia, zaburzenie afektywne dwubiegunowe, zaburzenia lękowe, a ostatnio także – anoreksja i inne zaburzenia odżywania).